هیستامین یكی از مواد شیمیایی است كه هنگام واكنش پادتن‌ها(آنتی بادی ها) با مواد آلرژی زا (حساسیت زا) در بدن آزاد می شود و مسئول بسیاری از علایمی است كه در التهاب بینی ناشی از آلرژی دیده می شود.
داروهای آنتی هیستامین (برخی از آنها را اینجا ببینید) با خنثی كردن عمل هیستامین باعث می شوند كه خارش و آبریزش بینی و عطسه كردن تسكین یابد.
هم چنین این داروها علایم مربوط به حساسیت در مناطقی غیر از بینی مثلا كهیرها یا دانه های پوستی را بهبود می بخشند.
داروهای آنتی هیستامین را در صورت امكان باید پیش از حمله آلرژی مصرف كرد.
داروهای آنتی هیستامین به اشكال مختلف قرص، قطره چشمی، شربت و اسپری بینی وجود دارند. در بسیاری موارد، این داروها در دو شكل سریع الاثر و با اثر تدریجی هم وجود دارند.
داروهای آنتی هیستامین مشكلاتی هم به وجود می آورند. از آنجایی كه این داروها ترشحات مخاطی را غلیظ می كنند ممكن است در مورد سینوزیت عفونی یا عفونت باكتریایی باعث بدتر شدن علایم شوند، بنابراین افراد مبتلا به سینوزیت عفونی یا باكتریایی حتی در فصل آلرژی نباید آنتی هیستامین مصرف كنند.
مشكل دیگر آن است كه آنتی هیستامین ها در طول زمان، اثربخشی شان را از دست می دهند و بیماران مجبورند نوع متفاوتی از آن ها را به كار برند.
داروهای آنتی هیستامین به دو گروه قدیمی تر یا نسل اول و جدیدتر یا نسل دوم تقسیم می شوند، تفاوت عمده این دو گروه در میزان ایجاد عارضه جانبی خواب آلودگی است. آنتی هیستامین های نسل دوم بر خلاف نسل اول كمتر این عارضه شایع را به وجود می آورند.
دریاچه اُرومیه نام دریاچه‌ای در شمال غربی ایران است
به وبلاگ خود خوش امدید